FashionWeek Amsterdam – SUE Rebel 2017

Photocredits: Team Peter Stigter

Het is inmiddels alweer 2 weken geleden, SUE op FashionWeek Amsterdam.

Een show waar ik met trots op terug kijk. Wederom weer met een geweldig team mogen werken, samen hebben we de show tot een succes kunnen maken!

Voorbereidingen

Zoals in het vorige blog te lezen was, de weken voor de show zijn gevuld met stress en drukte. Samples op tijd af krijgen, moodboards voor haar, make-up en styling, accessoires regelen, uitnodigingen versturen, afspraken met choreografen, make-up testen, doorpas, you name it! Ondanks de tijdsdruk die erop zit en de vele uren, krijg ik er toch energie van! Langzaam zie je de puzzelstukjes samenkomen en een geheel vormen. Des al niet te min blijft het toch spannend tot het moment dat alles echt samen komt.. Passen de modellen de kleding? Zit het allemaal goed? Maar vooral red ik alles op tijd af en.. weet ik zeker dat ik het qua styling zo wil..? Of was het toch mooiers als ik het zo zou doen..?

Puntjes op de i

Dat laatste is een vraag die dan, vooral de laatste paar uren, nog blijft rond spoken in m’n hoofd. Alle setjes voor de modellen al klaar gemaakt, Make-up en haar testen al gehad, accessoires liggen ingepakt en wel klaar en toch.. weet ik het zeker? Klopt het zo? Het idee van de kapsels had ik tussentijds al omgegooid, gelukkig was het haarteam flexibel en hadden nieuwe voorbeelden voor me gemaakt. Sets en accessoires deed ik zelf en kon dus ook alleen mijzelf daar gek mee maken, en dat deed ik ook. Tot op de laatste avond heb ik nog aan de sets en accessoires gewerkt, nog 3x omgegooid en toen was ik pas tevreden. Dan is het moment dat er knopen moeten worden door gehakt, want er moeten worden ingepakt! Koffers dicht, laatste tassen inpakken en alles in de bus!

Volgende ochtend met gezonde spanning het busje instappen en op weg naar de Westergas fabriek… en toen toch nog, krap 2 uurtjes van de voren, het idee voor de make-up omgooien! Maar nu wist ik het zeker, het moest zo! Pas bij aankomst heb ik mijn idee voorgelegd bij het make-up team en ondanks dat ze al voorbereidingen hadden getroffen voor het eerste idee, zijn ook zo nog zo flexibel geweest om binnen die korte tijd toch nog te voldoen aan mijn laatste wensen! Dat bedoel ik dus met top team.

There we go!

Het haar- en make-up team konden dus aan de slag, moodboards had ik uitgeprint en opgehangen, ook voor de dressers en de assistent styling. Ook dit team was geweldig!

Dressers Simone, Carla, Astrid en Linda hielpen de juiste sets aan te trekken bij de modellen. Hierbij was Astrid de gene die mooi het overzicht hierin hield, want het werd al gauw lichtelijke chaos backstage in alle haast en kleine ruimte. Simone, Carla en Linda hielpen Astrid hierbij en bij het aankleden van de modellen. En Linda hielp daarnaast ook nog eens met de laatste samples die op de dag zelf nog afgemaakt moesten worden! Dit deed zij samen met assistent stylist Juul. En tussendoor moet er ook gegeten worden, dit regelde Carla ook nog. (Was al blij dat m’n moeder nog boodschappen voor me had gehaald, zodat we allemaal eten hadden backstage, thanks mom!)

Iedereen had uiteindelijk voor zichzelf een duidelijke taak en voerden dit samen vlekkeloos uit. Ze snapten de style die ik graag wilde zien en voerde dit top uit! Hierdoor kon ik als soort vliegende keep bij alle teams kijken en vragen beantwoorden en helpen waar nodig om het plaatje compleet te krijgen, want naast de kleding is er ook nog licht, geluid, choreo, haar, make-up en de rolstoelen, die verzorgd werden door Magnesium Wheels, kwamen tussendoor ook nog binnen. Welke wielen onder welke stoel? De gouden wielen bij de zwarte of de blauwe stoel? Rode wielen bij het stalen frame? En de groene wielen ook nog gebruiken? Qua kleur bij Magnesium Wheels genoeg keuze!

Betreft choreografie verliep het ook super, hier was ik bijna niet nodig. Ik had m’n ideeën aangeleverd bij Bas en Nathalie en zij hebben dit zelfs nog verbeterd en perfect uitgewerkt!

Photocredits: Team Peter Stigter

De repetitie

Ondertussen waren de meeste sets klaar en was bijna ieder model al gekleed in de juiste set met hulp van de dressers en het PantsUpEasy systeem die ik heb gekregen speciaal voor de show van SUE! Door de korte tijd die we hebben tegenover alles wat er op zo’n ochtend moet gebeuren, was nog niet alles klaar. Haar en make-up waren bij de meeste modellen nog maar half af en een aantal modellen die 2 sets hadden voor de show, hadden nog maar 1 set gepast of zaten daar nu tussen in en daardoor dus maar half gekleed.. maar we moesten nu echt starten met de repetities! Hier was eerder geen tijd voor, en kan dus alleen nu nog. Nú moest het gebeuren, want er was nog maar een uurtje om de choreografie uit het hoofd de leren, de juiste momenten te pakken en dat te onthouden. Dus met een noodgang uit de make-up, onder de föhns vandaan en met een halve outfit de catwalk op en oefenen.

Onderwijl kwam ook Kim Spierenburg aan, de violiste die de muziek speciaal voor de show van SUE heeft gecomponeerd en live uitvoerde. Ook zij kon vast alles gereed maken en repeteren voor de show.

De tijd vloog voorbij! De modellen hebben kunnen repeteren, maar moesten nu echt weer terug backstage om het haar, make-up en outfits af te maken. Laatste minuten.

Je moet je voorstellen; 10 modellen, dressers, choreografen een groot haar- en make-up team, camera mensen, rolstoelen overal en het team van designer 2 is ook al aanwezig.. tussen al dat gekrioel van mensen en spullen door moeten nog 10 modellen gereed worden gemaakt binnen een aantal minuten. Het werd al snel duidelijk dat een generale repetitie niet meer ging lukken. Of het dus qua tijd zou gaan lukken met omkleden tijdens de show was dus maar de vraag.. Niks aan te doen, gewoon maar gaan!

Photocredits: Amsterdam Fashion TV

Daar gaan we dan!

Ondertussen was er al een soort pit-stop systeem ontstaan. Eerst in de hoek bij de dressers om de outfit binnen een minuut aan te trekken, dan naar de styling hoek voor accessoires en het afstijlen van de kleding, door naar de line-up waar het haar en make-up team de finishing touch verzorgd. Op het moment dat alle modellen klaar staan in de line-up konden assistent stylist Juul en ik nog de laatste details fixen. Wat steekjes hier en daar, recht trekken en plukken aan de kleding, petje op, hoedje af, hier een daar een bril op de neus en zelfs nog de laatste patches toevoegen die we van Megamooi.nl gekregen hadden!

Photocredits: Team Peter Stigter

En ineens de eerste viool klank.. Wat! Nu al!

Kim Spierenburg had nu de show officieel geopend.

Photocredits: Team Peter Stigter

Het ging nu gebeuren. Vanaf hier heb ik niks meer gehoord of meegekregen van de show en heb ik mij blind gefocust op de modellen, kleding, styling en doorloop. De een na de andere model ging op en kwam achter al weer in de pit-stop voor de volgende outfit. Met sneltreinvaart omkleden! Warrior Elke Lale moest zelfs binnen de absurd korte omkleedtijd ook nog haar prothesebeen om doen, maar het lukte. Van outfit naar outfit, van rolstoel naar prothese, of van rolstoel naar rolstoel, het was onder controle. Wat een topteam! Hierdoor kon ik letten op de styling en dat de show uitstraalde wat ik graag wilde bereiken. Maar m’n modellen, SUE’s Warriors hebben het gedaan. Zij hebben alles uitgevoerd en hebben zich in de hele malle molen mee laten nemen. Kim Spierenburg heeft de emotie, de sfeer van de show en de boodschap prachtig weten over te brengen doormiddel van haar muziek.

Het laatste model ging op en toen werd ik geroepen.. je moet op, Kel! O god.. nu al! Nou, daar ging ik dan.. iets wat ongemakkelijk zwaaien of buigen, of wat deed ik daar eigenlijk? Nee, ik stond daar niet zo cool als m’n modellen.

Ik keek nog even achter me toen ik daar stond. Zag m’n modellen met een brede glimlach en zag daarachter Kim met haar viool, zij hadden het gedaan en ik was vooral trots op hen. .

Ik liep achter hen aan terug backstage, onderweg nog even mijn dank naar Kim getoond, samen nog het laatste applaus in ontvangst genomen en dat was het einde van de show.

Photocredits: Team Peter Stigter

De achtbaan.

Tja, ineens was het over. Stond ik backstage, werd er geapplaudisseerd, een hoop foto’s gemaakt en kwamen er vrienden backstage om mij te feliciteren, ook mijn moeder.. toen kwam er een traantje op en stuurde ik haar weg, want dat kon nu niet gebeuren, want moest weer door naar de interviews. Ondertussen werd er als een malle om me heen opgeruimd, waren de interviews klaar en ja.. dat was het dan.. Sjeempie.. dat ging snel!

Een soort razende achtbaan die als een malle door dendert, je alle kanten opschud en dan op het eindstation ietwat abrupt stopt en dat je dan wat verbijsterd uit dat karretje stapt.. wow.. Tot het moment van de foto’s.. Dat was leuk he?

Ja, dat was weer een avontuur en we made it!